معماری و پدیده «دیجیتال»
همانطور که ابزارهای دیجیتال و رفتارهای مبتنی بر این ابزارها، هر روز بیشتر از گذشته در زندگی انسان ها ایفای نقش میکنند، معماری دیجیتال نیز در عرصه تخصصی خود گسترش مییابد و طراحان و متخصصین بیشتری را به سوی خود جلب میکند. ابزارها و سیستم های دیجیتال مرتبط با تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات، به اجزای جدایی ناپذیر از زندگی ما بدل میشوند و عملکردهای متنوع آن را متأثر میسازند. معماری مبتنی بر این ابزارها و روشها در طول بیش از سه دهه به چنان جایگاهی دست پیدا کرده که رفتار طراحی و تحلیل ما را متحول نموده است. در چنین شرایطی، معماری دیجیتال میان ملموس ترین و سنگین ترین مواد موجود در طبیعت یعنی ساختمان و سبک ترین و مجازی ترین پدیده های موجود یعنی داده های دیجیتال ارتباط برقرار میکند و برای استحکام این رابطه فیزیکی- دیجیتال تلاش مینماید. رابطهای که دنیای مواد و سازه ها را به دنیای غیرمادی داده ها و الگوها پیوند میزند. اما پیوند این دو دنیای متفاوت، پیچیدگی و الزامات متنوع و متعددی دارد که این کتاب در صدد کاوش آن برآمده است.
برای آنکه بتوان در یک بحث تحلیلی و واکاوی به مسائل دیجیتال در معماری و نحوه عملکرد آن پرداخت، نیازمند ساده سازی و تجزیه برخی مفاهیم و داده ها خواهیم بود. تقسیم بندی و ساده سازی، ابزارهایی برای مطالعه دقیق تر هستند. به عنوان نمونه اگر در بحث معماری، از فرم و عملکرد صحبت میشود، مفاهیم ساده شده ای از فضا ارائه میگردد که برای درک بهتر آن تولید شدهاند. فرم جدایی از عملکرد و عملکرد جدایی از فرم معنی ندارد. متخصصین، این مفاهیم مجرد را برای افزایش قدرت تحلیل و شناسایی اطلاعات تولید کردهاند تا بحث فنی پیرامون معماری دیجیتال را ممکن سازند. به همین منظور ارتباط میان «معماری» و «دیجیتال» به لایه های مختلفی تفکیک شده تا بتوان در هر لایه به شناخت عمیق تری از اتفاقات و الزامات موضوع رسید. حال آن که در دنیای واقعی و در پروژه های معماری جدا سازی این لایه ها از یکدیگر پدیده ای انتزاعی است.
منبع کتاب فرآیندهای طراحی دیجیتال/ زوبین خبازی
