موزه ایران باستان:
موزه ایران باستان، بزرگترین موزه باستانشناسی و تاریخ ایران و از موزه های معتبر جهان است و موزه مادر به شمار می رود.کهن ترین ابزارهای سنگی موجود در موزه به دوره پارینه سنگی قدیم مربوط می شوند.با حضور نئاندرتال در ایران در دوره پارینه سنگی میانه، ابزارهایی ساخته و به کار گرفته شد.با رواج ساخت تیغه ابزار در دوران پارینه سنگی جدید، تزئینات شخصی در ایران متداول شدند که مهترین شان از غار «یافته» لرستان به دست امده است.از دوره فراپارینه سنگی، ابزار های ترکیبی، کاربرد سنگ ساب و آثار ذخیره سازی مواد خوراکی به جای مانده است.انواع ظروف از دوره های مختلف تاریخی، که به کاربردی ترین شکل ممکن ساخته شده و به زیبایی طراحی و تزئین گردیده اند، در ویترین های این موزه به چشم می خورد.
گسترش کاوش‌های باستان‌شناختی و ازدیاد روزافزون آثار در موزهٔ ایران باستان، موجب شد که این موزه طی چند مرحله، گسترش کمی و کیفی یا در حد فاصل سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۷۰، علاوه بر تعویض ویترین‌های موزه، نوسازی سیستم گرمایشی و سیستم برقی موزه، واحدهایی تحت عنوان انبار و گنجینه در زیر موزه، ساخته و اضافه شد.
در سال ۱۳۷۵، آثار دوران اسلامی، رسماً از موزه ایران باستان منفک و به ساختمان مجاور موزه که ساختمان که از سال ۱۳۳۷ ساخته شده بود، منتقل شد.
از آن‌جایی که طرح و نقشهٔ یک موزه باید با موضوع و اشیای داخل آن ارتباط و هماهنگی داشته و با تاریخ و هنر آن سرزمین مرتبط و پیوسته باشد، از این نظر، نما و سردر ورودی موزه به سبک نمای ایوان کسری ساخته شد. (ایوان کسری نام کاخ شناخته‌شدهٔ شهر تیسفون پایتخت دولت ساسانی است که ایوان آن ۳۵ متر بلندی، ۵۰ متر پهنا و ۲۵ متر ژرفا دارد). رنگ آجرها نیز به همین منظور به رنگ سرخ تیره تعیین شده تا نمایانگر معماری عصر ساسانی باشد. بنای موزه حدود ۱۱٬۰۰۰ متر مربع است که ساختمان اصلی آن در سه طبقه ایجاد شده‌است.
نویسنده سروناز روحانی
خیلی عالیه